Czerwone winko rozpowszechnione stało się już w starożytności. Homer określał ten trunek nektarem bogów, który zapewniał im wieczną młodość oraz dodatkowo nieśmiertelność. Etymologia słowa "wino" jest zasadniczo fascynująca - wywodzi się od sanskryckiego "vena", tak więc ukochana (prawdopodobne nawiązania do greckiej bogini miłości, tak więc Wenus). Czerwone winko pito do dań oraz dodatkowo używano w obrzędach (np. podczas Eucharystii, w której winko czerwone symbolizuje krew Chrystusa), uroczystościach religijnych. Napitek ten osławiony był ponadto w kulturze pogańskiej (choćby bachanalia - święto wina). Pierwotnie winem nazywano płyn powstały z fermentacji winogron (stąd określenie winko gronowe). Później trunek rozpoczęto wytwarzać także z różnych owoców, jak oraz ziół (wermuty: słodkiesłodko-gorzkiewytrawne)Czerwone winko bywa jednym z 3 kluczowych gatunków trunku - obok wina białego oraz różowego. To końcowe w niedalekiej przyszłości miało marginalne znaczenie oraz uczestnictwo w rynku. Z uwagi na zawartość cukru w napoju rozdziela się to na winko słodkie (powyżej 80 g cukru na litr, np. dolce, doux, sweet, edes), półsłodkie (40-80 g, np. demi doux), półwytrawne (10-40 g, np. semi-dry wine) oraz dodatkowo wytrawne (do 10 g, np. dry wine, vin sec). Wyodrębia się również wina musujące popularnie zwane szampanami. Powinno się natomiast rozróżnić Szampana (fr. Champagne, tak więc winko tworzone metodą szampańską w Szampanii), winko szampańskie (jak wyżej, wszakże wytwarzane również rejonem) oraz dodatkowo winko musujące (sztucznie nasycane dwutlenkiem węgla).